Karin Michielsen

Karin, wat hebben we samen keihard gewerkt om die titel EDE Fairtrade binnen te slepen. En om de Fair EDE festivals te organiseren. Jij toonde je hierin een sterke leider! We konden af en toe flink van mening verschillen, ik weet niet wie er koppiger was jij of ik… Maar we hadden vooral veel lol, met de rest van het team, en hebben mooie dingen bereikt.

Ik mis je al sinds halverwege 2013 toen ik vertrok naar het buitenland, maar gelukkig hebben we elkaar nog een paar keer kunnen zien in Nederland, samen met Gert jan en Colette. De laatste keer, september 2020, kon je er niet bij zijn. En een paar weken later begreep ik waarom.. wat een ongelooflijk harde waarheid.
Karin ik ben heel dankbaar dat ik je gekend heb, voor wat je in mijn leven hebt gebracht, voor wat ik van je heb geleerd. Ik zal altijd met liefde en een glimlach aan je blijven terugdenken.
Heel veel mooie herinneringen aan allen die Karin gekend hebben. Yolanda

Lieve familie en vrienden van Karin,
Ergens rond 2009 of zo werd Karin vrijwilliger bij De Medewerker in Ede. Zij ondersteunde mij bij allerlei taken op het gebied van communicatie. Ze vond het werk zo leuk dat ze een opleiding communicatie is gaan volgen, De Medewerker was het eerste stageadres meen ik mij te herinneren. Voor een volgende stage ging ze naar de gemeente Ede. Ik volgde haar op een afstanje. Ze herschreef brieven bij de gemeente en organiseerde met anderen aandacht voor biologische winkels in Ede. Later zag ik dat ze haar eigen bedrijfje was begonnen. Dat vond ik heel erg knap! Het is een tijd geleden, en we hebben elkaar niet vaak meer gezien, dus de herinneren zijn wat vager, maar ik weet dat ik erg op haar gesteld was. Zij was lief, betrokken en een grote doorzetter. Jullie zullen haar missen. Heel veel sterkte!!

Wat een onverwacht en verdrietig nieuws. Ik ken Karin als een hele fijne Tekstnet-collega. We komen uit dezelfde plaats en hebben wel eens afgesproken om lekker over ons vak te praten. Zo’n bruisende persoonlijkheid, het is niet te bevatten…

Heel veel sterkte voor familie en vrienden. Ik hoop dat jullie troost vinden in de mooie herinneringen en de gedachte dat ze nu geen pijn meer heeft.

Liefs, Saskia Broman – Ede

Wat een vreselijk bericht.

Drie weken geleden deed ik nog zaken met Karin. Ze vond het heerlijk om nog wat te kunnen doen, nadat ze vanwege haar gezondheidsproblemen vorig jaar een klant overdroeg. De samenwerking was dan ook bijzonder fijn.

Een paar weken daarvoor was ze aan werk begonnen, dat ze dus drie weken geleden half af terug moest geven. Ze schreef dat ze veel pijn had en verwachtte de volgende dag opgenomen te worden in het ziekenhuis…

Dat klonk al niet zo best. En toch, dat het zó slecht met haar ging, had ik op dat moment niet door. Ze vertelde in de zomer nog hoe ze nog zo lekker kon hardlopen en het eigenlijk niet snapte dat er zoiets slechts in haar lichaam kon zitten; ze voelde zich niet ziek. Ook vertelde ze hoe ze nog zocht naar medische en andere manieren om de ziekte de baas te worden, na eerdere positieve ontwikkelingen in het ziekenhuis.

Wat een schok om nu dit in-trieste bericht te lezen.

Ze was een ontzettend lieve vrouw, een warm mens om mee samen te werken. En een fijne persoonlijkheid om gewoon even mee te praten. Het was echt heel bijzonder, elke keer als ik haar aan de lijn had.

Ik hoop dat ze nu bij de God mag zijn waarover de tekst in haar rouwkaart gaat. Nee, wacht, ik weet wel zeker dat ze daar is. Van Hem had ze immers ook de rust gekregen om al die tijd haar ziekte te dragen. En om hoopvol uit te kijken naar de geboorte van Rosalie. Zo fijn dat ze dat nog heeft meegemaakt.

Lieve familie en andere nabestaanden, ik wens jullie Gods zegen, kracht en liefde om dit verlies en gemis te dragen. En dat achter elke traan een fijne herinnering mag zijn.

Dag Lieve Karin